درباره ی عکاسی

عکاسی ورزشی

شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از صحنه‌های ورزشی و ورزشکاران عکسبرداری می‌شود. در این نوع عکاسی، تجهیزات و ابزارها نقش مهمی دارند زیرا سوژه متحرک است و عکاس هم از صحنه دور است بنابراین داشتن لنزهای قدرتمندی همچون تله و زوم لازم است. همچنین دوربین هم باید قابلیت استفادهٔ پیاپی شاتر را داشته باشد.

عکاسی معماری

شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از آثار معماری  و ساختمان‌ها عکسبرداری می‌شود. در عکاسی معماری، دو فاکتور زاویه ی دید و نوع لنز مهم‌اند، زیرا معمولاً آثار معماری بزرگ هستند و عکاس هم نمی‌تواند به اندازهٔ کافی از آن‌ها فاصله بگیرد؛ به همین دلیل لازم است که زاویهٔ دید لنز زیاد باشد، یعنی فاصله ی کانونی کم باشد تا عکاس بتواند همهٔ ساختمان و بنا را در کادر جا دهد.

عکاسی اجسام بی‌جان

شاخه‌ای از هنر عکاسی است که به ثبت تصویر از اشیاء بی‌جان و معمولاً غیر متحرک و اشیاء محیط پیرامون می‌پردازد. عکاسی از اجسام بی‌جان در حقیقت جزو سبک‌های مشکل عکاسی محسوب می‌شود، عکاسان این سبک باید توانایی نورسنجی دقیق را داشته و از ذوق ترکیب بندی بالایی برخوردار باشند. هدف اصلی در عکاسی طبیعت بی‌جان، بیان ایده و مفهومی خاص، به ساده‌ترین و روشن‌ترین شکل ممکن است. وجه تمایز اصلی این سبک با سایرسبک‌ها، در حقیقت به چیدمان صحنهٔ عکس مربوط است؛ چیدمان در حقیقت همان چیدن صحنه عکس و ساختن صحنه است؛ در این سبک، عکاسان در حقیقت بیشتر عناصر عکس را می‌سازند تا اینکه صرفاً سرگرم عکاسی باشند.

عکاسی نجومی

شاخه‌ای از عکاسی است که به وسیلهٔ تلسکوپ و با روش‌های مختلف از ستاره ها و سیارات عکسبرداری می‌کند.زمان نوردهی این عکس‌ها معمولاً از چند دقیقه تا چند ساعت، متفاوت است. البته با دوربین عکاسی و با هر لنزی می‌توان از ستاره‌ها و سیاره‌های نزدیک عکس گرفت. در این نوع عکاسی استفاده از سرعت B برای نوردهی طولانی متداول است.

عکاسی پرتره

شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهرهٔ انسان عکسبرداری می‌شود. عکاسی پرتره انواع مختلفی دارد، اما در همهٔ آن‌ها تمرکز عکس بر روی چهرهٔ اشخاص است. پرتره تنها یک عکس ساده نیست، بلکه نمایانگر افکار، اخلاق و خصوصیات فردی سوژه است. معمولاً فاصله‌های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است بهتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شده و سوژه با تأکید بیشتری دیده شود.

عکاسی از طبیعت

 به شاخه‌ای از عکاسی گفته می‌شود که گیاهان، جانوران، کوه‌ها یا صخره‌ها به نحوی ثبت شده باشند که در آن هیچ گونه اثر مستقیم یا غیر مستقیمی از حضور انسان دیده نشود، گیاهان پرورش داده شده از سوی انسان، راه‌ها، حیوانات اهلی یا حیوانات وحشی خارج از محیط زیست اصلی خود، هیچ‌یک در عکس طبیعت نباید حضور داشته باشند.

عکاسی حیات‌وحش

شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از حیوانات و جانوران عکسبرداری می‌شود. عکاسی در این سبک، نیاز به دانش بالا و تجربهٔ فراوان در زمینهٔ عکاسی و آشنایی با رفتار حیوانات گوناگون دارد. عکاسان باید توان اثبات طبیعی بودن تصاویر را داشته باشندعکس از حیوانات در باغ وحش، حیوانات دست آموز و اهلی شده و سایر موارد مشابه عکس طبیعت محسوب نمی‌شوند. در این نوع عکاسی، دهانهٔ باز لنز برای دستیابی به سرعت بالا و ثبت سوژهٔ در حال حرکت و محو کردن پس زمینه استفاده می‌شود. همچنین عکاسان حیات‌وحش، از لنز تله استفاده می‌کنند بنابراین عکاسان حیات وحش احتیاج به سه‌پایه دارند. آن‌ها همچنین برای این که بتوانند به حیات وحش نزدیکتر شوند احتیاج به وسایلی برای استتار دارند.

عکاسی از مناظر

به عکاسی از جهان پیرامون می‌پردازد، حضور انسان یا عناصر انسانی، در این سبک محدودیتی ندارد. توانایی در دیدن زیباترین ترکیب بندی در منظره و تصور آن که در چاپ نهایی چگونه به نظر می‌رسد و همچنین انتقال الهام عکاس به بیننده از مهم‌ترین ماهیت‌های عکاسی منظره است. برای عکاسی از چشم‌اندازها، عکاسان معمولاً از لنز واید ، سه‌پایه و بسته‌ترین دیافراگم (۱۱ تا ۲۲) برای به‌دست‌آوردن بیشترین عمق میدان استفاده می‌کنند.

عکاسی خبری

عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم به عکس‌هایی گفته می‌شود که پیام و هدف اصلی آن‌ها خبررسانی است. عکاسان خبری، همان نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیله تصویر یا همان عکس هستند.عکاسی خبری هنری است که برای قصه‌گویی عکاسانه به کار گرفته می‌شود تا زندگی را مستند کند. فتوژورنالیسم ما را به عکس‌هایی ارجاع می‌دهد که یک داستان را بیان می‌کند. در فتوژورنالیسمم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد. در فتوژورنالیسمم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می‌کنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.

عکاسی شب

به عکاسی در فضای آزاد در ساعات شب گفته می‌شود. در عکاسی شب، معمولاً از دیافراگم‌های بسته و زمان نوردهی طولانی استفاده می‌کنند. البته در این حالت عمق میدان کم می‌شود. در این حالت، نقاط نورانی متحرک به‌صورت خطی نورانی و کشیده در صفحهٔ حساس عکاسی ثبت می‌شوند. اما اگر مدت نوردهی افزایش یابد، نویز تصویر نیز زیاد می‌شود.

عکاسی ماکرو

شاخه‌ای از عکاسی است که از نمای نزدیک و به‌طور معمول از سوژه‌های کوچک عکسبرداری می‌کند. به‌طور کلاسیک، سوژهٔ موجود در یک تصویر ماکرو بزرگ‌تر از اندازهٔ آن در طبیعت است. به هر شکل امروزه تصویر برداری ماکرو، تهیه تصویر از سوژه در ابعاد بزرگتر و واضح‌تر از آن چیزی است که در حیات دیده می‌شود.

عکاسی صنعتی

یکی از شاخه‌های عکاسی می‌باشد که به سفارش یک سازمان صنعتی صورت می‌پذیرد و به ثبت فرایندهای تولید، محصولات، سازمان کار، کارکنان یا تجهیزات سازمانی می‌پردازد. عکس صنعتی ممکن است با مقاصد داخلی (به عنوان مثال اداری یا روابط صنعتی) یا خارجی (به عنوان مثال تبلیغات یا روابط عمومی) بکار گرفته شود.

عمق میدان

یک دوربین تنها می تواند لنز خود را بر روی یک نقطه تک فوکوس کند، اما ناحیه ای وجود خواهد داشت که در جلو و پشت این نقطه فوکوس امتداد می یابد که هنوز هم واضح و شارپ به نظر می رسد.

این منطقه تحت عنوان عمق میدان (depth of field یا DoF) شناخته شده است. این فاصله ثابت نیست، اندازه آن تغییر می کند و می تواند به عنوان «کم عمق» (که در آن تنها یک منطقه باریک شارپ به نظر می رسد) یا «عمیق» (که در آن مقدار بیشتری از تصویر شارپ به نظر می رسد) توصیف شود.

وایت بالانس یا تراز سفیدی

تراز سفیدی معیاری برای میزان سردی و گرمی رنگ‌­های عکسی است که توسط دوربین ما گرفته می­‌شود و ما می‌­توانیم آن را بر حسب نیاز و خلاقیت­مان توسط تنظیمات موجود در دوربین، تنظیم کنیم. تراز سفیدی در کنار تنظیمات دیگر دوربین­ ما می‌تواند نقش بسیار مهمی در تصویر گرفته شده داشته­ باشد و اگر طبق اصول و خلاقانه تنظیم شود می­‌تواند تا حد بسیاری به زیبایی عکس کمک ­کند.

نوردهی

به تعریف ساده نوردهی زمانی رخ می‌دهد که ماده حساس به نوری در معرض یک منبع نوری قرار گیرد. این فرایند در دوربین‌های SLR که شاتر آن‌ها در کسری از ثانیه باز و بسته می‌شوند ممکن است بسیار کوتاه باشد. همچنین در برخی موارد مانند دوربین‌های سوراخ سوزنی (Pinhole) که از فیلم‌های با حساسیت پایین استفاده می‌کنند، ممکن است باز بودن شاتر مدت زیادی طول بکشد. نور وسیله‌ای است که دوربین به وسیله آن، چیزی را که می‌بیند، ثبت می‌کند و کار یک عکاس خوب این است که این نور را کنترل کرده و واکنش صحیحی در برابر آن داشته باشد.

فوکوس

در تمامی تصاویری که شما می‌گیرید، یک صفحه‌ی فوکوس (Focus Plane) وجود دارد. این بخش فضایی است که توانایی این را دارد که تا جای ممکن واضح باشد. برخی از افراد صفحه‌ی فوکوس را مثل پنجره‌ای می‌بینند که در مقابل صحنه‌ی مورد نظر شما قرار گرفته است. تمامی عناصر داخل تصویر که از این پنجره قابل مشاهده هستند در فوکوس هستند. به عقب و جلو کردن صفحه‌ی فوکوس برای رسیدن به تصویر مورد نظر خودتان و قرار دادن سوژه در وضوح کامل فوکوس کردن گفته می‌شود.

فاصله ی کانونی

در تعریفی ساده به فاصله ی بین مرکز عدسی لنز و سنسور دوربین فاصله کانونی گفته می شود. تمامی لنز ها با فاصله ی کانونی خود نام گذاری می شوند بنابراین لنز ۵۰ میلیمتری فاصله کانونی معادل با ۵۰ میلیمتر دارد.

ایزو (ISO) یا حساسیت

مخفف اصطلاحی تحت عنوان International Organization of Standardization می باشد که میزان حساسیت سنسور دوربین نسبت به نور تعیین می کند. شما با تغییر میزان ایزو در دوربین های دیجیتال، حساسیت سنسور را نسبت به نور کم و زیاد می کنید تا عکس مورد نظرتان ایجاد شود. یکی از بی نظیر ترین ویژگی های دوربین های دیجیتال، توانایی آنها در تغییر ایزو هنگام پرواز است. البته درک مفهوم ایزو ISO در عکاسی و استفاده ی درست از آن، تلاش و تمرین مستمر نیاز دارد.

لنز نرمال/استاندارد

لنز استاندارد فاصله کانونی ثابتی دارد (۵۰، ۸۵ یا ۱۰۰ میلیمتر) و از لحاظ پرسپکتیو همانند دید چشم انسان است. برای یک دوربین با فیلم ۳۵ میلیمتری یا یک DSLR فول فریم، یک لنز ۵۰ میلیمتری استاندارد محسوب می‌شود. در فاصله کانونی‌های بالاتر (۸۵ و ۱۰۰ میلیمتری) یک لنز ایده‌آل برای عکاسی پرتره دارید چرا که ترکیب این لنز با دریچه دیافراگم باز، جزئیات هر پس زمینه‌ای را مات خواهد کرد در نتیجه توجه بیننده به سوژه جمع خواهد شد.

لنزهای زاویه عریض

یک لنز زاویه باز (Wide angle lens) در مقایسه با یک لنز استاندارد فاصله کانونی کمتری دارد (۱۰ تا ۴۲ میلیمتر). این ویژگی شما را قادر به گرفتن عکس‌هایی با زاویه‌ی دید وسیع‌تر خواهد کرد. لنز زاویه عریض برای عکس گرفتن از مناظر و پرتره های گروهی (عکس های دسته جمعی) یک انتخاب مناسب است. در واقع زاویه باز این لنز ها تنها گزینه برای چنین عکس‌هایی، که مایلید هیچ المان مهمی از عکس را حذف نکنید، به حساب می‌آید. پس از این لنز ها استفاده کنید تا عمق میدان (DOF) عمیق تری به دست آورید.

لنزهای تله فوتو

لنز های تله فوتو (۱۰۰ تا ۸۰۰ میلیمتری) زاویه دید باریکی به شما می دهند. چنین لنزهایی شما را قادر خواهند ساخت که از یک فاصله دور سوژه خود را شکار کنید. لنزهای تله فوتو برای عکاسی حیات وحش، پرتره، ورزشی، و مستندسازی مناسب هستند. این لنزها شما را قادر خواهند ساخت که سوژه‌ها را از چندین متر دورتر مورد عکاسی قرار داده و با عمق میدان کمی که دارند روی سوژه فوکوس کنید.

لنزهای زوم

لنزهای زوم فاصله کانونی متغیری دارند و بسیار کاربردی هستند. برخی از این لنزها می‌تواند از یک لنز زاویه عریض تا یک لنز تله فوتو (مثلا ۲۴ تا ۳۰۰ میلیمتر) تغییر زاویه دهند پس دست شما برای ترکیب‌بندی کاملا باز خواهد بود. چیزی که در لنزهای زوم باید سبک و سنگین شود، دریچه دیافراگم است. از آنجا که برای ساخت این لنز ها قطعات زیادی لازم است، توانایی محدودی در باز کردن دریچه دیافراگم و ورود نور دارند پس هنگام خریدن یک لنز زوم به این موضوع نیز فکر کنید.

لنزهای چشم ماهی

یک لنز چشم ماهی لنزی خاص با زاویه عریض است که با تغییر دادن خطوط صاف به منحنی‌ عکس هایی خیلی عریض به شما می دهد. معمولا این لنز با کج کردن پرسپکتیو و ایجاد یک تصویر ۱۸۰ درجه ای، عکس هایی به صورت دورانی، محدب یا حتی بیضوی می سازد. در چنین لنزی محدوده‌ی فاصله کانونی بین ۷ تا ۱۶ میلیمتر متغیر است.

لنزهای ماکرو

لنزهای ماکرو (Macro lenses) برای عکاسی کلوز آپ یا ماکرو استفاده می شوند. فاصله کانونی آنها بین ۵۰ تا ۲۰۰ میلیمتر متغیر است. این لنزها روی سوژه ها در فاصله فوکوس ماکرو، خیلی خوب فوکوس کرده و عکس های خیلی شارپی به دست می دهند اما توانایی فوکوس شارپ در فاصله های دیگر را ندارند. این لنزها عکاس را قادر می‌سازند که تصاویر بزرگ و تمام نمایی از سوژه های کوچکی مثل مورچه، پروانه و گل بگیرد.

لنزهای تیلت شیفت

لنز های تیلت شیفت (Tilt shift lenses) یا لنز های با قابلیت تغییر زاویه لنز، به عکاس زمانی که در عمق میدان و پرسپکتیو محدودیت دارد کمک می کنند. حقه های نوری که این لنز ها به کار می برند به صورت دیجیتال قابل پیاده سازی نیستند پس هنگام عکس برداری از مناظر و بنا های معماری خاص، ضروری هستند.

” مثلا وقتی از یک ساختمان بلند عکس می گیرید اگر دوربین را به سمت بالا بگیرید یک پرسپکتیو عمودی ایجاد می شود اما با بالا بردن لنز (Shifting) تصویر کل سوژه را خواهید داشت.”

نتیجه گیری:

گزینه‌های زیادی برای لنز وجود دارند که هر کدام ویژگی مشخصی را در اختیار شما قرار خواهند داد. بخشی از خلاقیت یک عکاس انتخاب لنز مناسب برای هدفش و مشاهده جهان با چشمانش به شکلی که می‌خواهد است.

منبع:irogfx.com

لنز

لنز استوانه‌ای حاوی مجموعه‌ای از عدسی است که نور را از خود عبور داده و به درون دوربین  هدایت می‌کند و باعث می‌شود که تصویر به صورت واضح بر روی فیلم عکاسی یا گیرنده ی تصویر منعکس شود.کیفیت عکس، بیش‌تر به لنز بستگی دارد تا دوربین. لنز دوربین های کامپکت قابل تعویض نیستند، اما لنز دوربین های تک لنزی بازتابی (SLR) قابل‌تعویض‌اند.

قدرت و کیفیت لنزها به عوامل گوناگونی بستگی دارد که مهم‌ترین آن‌ها فاصله کانونی و عدد دیافراگم است. فاصله کانونی بر حسب میلی‌متر است و معرف زاویه ی دید لنز است. هرچه فاصله کانونی لنز کمتر باشد، لنز زاویه دید بازتری دارد و به اصطلاح لنز، وایدتر است و هرچقدر فاصله کانونی بیش‌تر باشد زاویه دید کوتاه‌تر خواهد بود.

فلاش

فلاش یک منبع نور کوچک قابل حمل است که می‌تواند نوری قوی برای یک چندم ثانیه از خود بیرون دهد. فلاش‌ها معمولاً با باتری یک بار مصرف یا قابل شارژ تغذیه می‌شوند ولی برخی از آن‌ها را می‌توان با یک آداپتور به برق شهر نیز وصل نمود.

فلاش‌ها در حالت کلی، دو کاربرد دارند؛ یک کاربرد آن افزایش نور محیط در زمانی که نور اصلی برای عکاسی کافی نیست یا شرایط عکاسی را سخت می‌کند، است و کاربرد دیگر آن، اصلاح نور محیط در زمانی که نور اصلی کافی است، ولی ترکیب خوبی به وجود نمی‌آورد است.

فیلتر

فیلترها در عکاسی، صفحاتی از جنس شیشه، پلاستیک یا ژلاتین با قاب فلزی یا بدون قاب و به صورت ورقی هستند، که در جلوی دهانهٔ لنز یا منبع نور قرار داده می‌شوند. انتهای لنز دوربین‌های تک‌لنزی بازتابی، رزوه است و می‌شود فیلتر را به آن پیچ نمود.

فیلترها انواع مختلفی دارند و هرکدام در شرایط خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد که از آن‌ها می‌توان به فیلتر فرابنفش (جهت جذب پرتو فرابنفش خورشید و محافظ فیزیکی لنز)، فیلتر پولاریزه (جهت تغییر در نور و تأثیر بر کنتراست رنگ‌ها) فیلتر مادون قرمز (جهت عکاسی مادون قرمز)، فیلتر کاهنده ی نور (جهت کاهش شدت نور) و فیلتر اسکای‌لایت (جهت جلوگیری از نفوذ پرتو فرابنفش) اشاره کرد.

پایه‌ها

سه پایهٔ عکاسی، وسیله‌ای است که می‌توان دوربین را روی آن نصب کرد و به کمک آن عکس گرفت. یک استفادهٔ سه‌پایه، جلوگیری از لرزش دوربین در نوردهی‌های زیاد است. همچنین به‌وسیلهٔ سه‌پایه می‌توان از تار شدن عکس که بر اثر تکان‌خوردن احتمالی دوربین ایجاد می‌شود، جلوگیری کرد.

تک‌پایه وسیله‌ای است که دوربین عکاسی به آن متصل می‌شود و لرزش را تا حدی از بین می‌برد. از تک پایه‌ها در عکاسی حیات‌وحش، عکاسی ورزشی، عکاسی از موزه‌ها و هنگامی که چرخش سریع دوربین در جهت افقی برای عکاسی مورد نیاز است، مانند ثبت عکس‌های پنینگ، بیشتر استفاده می‌شود.

عکاسی دیجیتال به فرایند ثبت تصاویر به وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی سطح حساس به نور حسگر الکترونیکی گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور حسگر تأثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد. عکاسی دیجیتال در حال حاضر رایج‌ترین تکنولوژی برای ثبت تصویرهای ۲بعدی و ۳بعدی در بازارهای مصرف‌کننده و حرفه‌ای است. آسانی نسبی استفاده، سرعت بالای بازدید، انتقال و چاپ و نیز در بسیاری از موارد، کیفیت برتر، تعدادی از ویژگی‌های متمایزکننده عکاسی دیجیتال هستند. آسانی نسبی ویرایش عکاس‌های دیجیتال و در دسترس بودن نرم‌افزارهای قدرتمند برای این کار، باعث پیش آمدن جنجال‌های بسیاری در مورد صداقت و قابل اعتماد بودن عکس‌های دیجیتالی در عرصه‌های خبرنگاری و تاریخ‌نگاری شده‌است. البته ویرایش عکس و پیامدهای مربوط به آن، محدود به عکاسی دیجیتال نیستند و این موضوع بحثی مطرح در کل طول تاریخ عکاسی بوده‌است.

یکی از خصوصیاتی که در بازاریابی دوربین های دیجیتال بر آن تأکید می‌شود تعداد کل پیکسل‌های یک دوربین است. این رقم که با واحد مگاپیکسل یا میلیون پیکسل شمارش می‌شود، از راه ضرب تعداد پیکسل افقی و عمودی یک سنسور محاسبه می‌شود.

برای مثال، دوربینی که حسگری دارای ۳هزار پیکسل افقی و ۲هزار پیکسل عمودی باشد، یک دوربین ۶ مگاپیکسلی خواهد بود. با وجود آنکه این رقم در برخی موارد می‌تواند شاخص خوبی برای مقایسه کیفیت تصویر دوربین های دیجیتال باشد، این رقم در اکثر موارد می‌تواند گمراه‌کننده نیز باشد. کیفیت نهایی یک تصویر دیجیتال مؤثر از متغیرهای بیشتری مانند نوع سنسور، مساحت سنسور، اندازه لنزهای ریز روی هر پیکسل و قدرت تمرکز لنز می‌باشد.

عکاسی آنالوگ اصطلاحی است که بعد از ظهور عکاسی دیجیتال، به عکاسی‌ای که با فیلم انجام می‌گیرد، اطلاق شد. در مقایسه با عکاسی دیجیتال که ضبط تصویر به وسیلهٔ تغییر در پتاسیل الکتریکی خروجی از سلول‌های حساس به نور صورت می‌گیرد، پیشوند آنالوگ به سیستم ضبط شیمیایی تصویر که بدون وجود تغییرات الکتریکی است، اضافه شده‌است.

در عکاسی آنالوگ، تصویر بر روی فیلمی که با استفاده از ژلاتین ، نقره برمید به صورت امولسیون بر روی پایه ی فیلم تهیه شده، ثبت می‌شود؛ ولی دردوربین عکاسی دیجیتال، سیگنال تولید شده از برخورد نور با صفحه حساس ضبط تصویر، توسط پردازشگر دوربین ضبط و برای ارسال یا بازپخش آماده می‌شود.

محبوبیت

عکاسی آنالوگ به عنوان یک علاقه‌مندی، در میان افراد رواج دارد. مجامع زیادی برای تبادل نظر در خصوص شیوه‌های جدید و متعدد به وجود آمده است. در میان نسل‌های جوانی که به عکاسی سنتی علاقه‌مند شده‌اند، جمع‌آوری و خرید و فروش بیش از ۶۰ قلم از تجهیزات عکاسی که در بیشتر در قرن ۱۹ مورد استفاده بود، گسترش خاصی پیدا کرده‌است.

عکاسی پلاروید (فوری) یکی از محبوب‌ترین ابزار های عکاسی آنالوگ، در مواجهه با انقلاب دیجیتال است. بطوری که تولید فیلم پلاروید تا سال ۲۰۰۸ ادامه داشت! در یک پروژه غیرممکن، یک شرکت در پی تولید محصولات جدید برای دوربین‌های قدیمی پلاروید، بمنظور بازیابی تکنیک‌های آنالوگ عکاسی پلاروید (فوری) برآمده بود.

آغاز هنر عکاسی

قبل از اینکه عکاسی ایجاد شود، مردم قبلا اصول نحوه کار آن را می دانستند آن ها می توانستند تصویر را روی دیوار یا تکه کاغذ پردازش کنند، با این حال چاپ کردن در آن زمان امکان پذیر نبود زیرا حفظ نور ، کاری بسیار سخت تر از طرح ریزی آن بود ابزار مورد استفاده برای پردازش تصاویر تاریک خانه نامیده می شد و چند قرن طول کشید تا عکاسی به راه بیفتد.

اعتقاد بر این است که تاریک خانه حدود قرن 13 تا 14 اختراع شده با این حال یک نسخه خطی از یک دانشمند عربی به نام حسن ایبن در قرن دهم وجود دارد و اصولی را توصیف می کند که در کدام تاریک خانه کار می کند و در آن عکاسی مشابه امروز بر پایه آن است.

تاریک خانه در اصل یک فضای تاریک و بسته به شکل یک جعبه با یک سوراخ در یک طرف آن است. این سوراخ باید به اندازه کافی کوچک باشد تا دوربین به درستی کار کند روشی که کار می کند این است که به خاطر قوانین نوری، نوری که از حفره ریز وارد می شود تبدیل به یک تصویر بر روی سطح می شود و آن را تشکیل می دهد، یعنی دیوار جعبه.

با این حال، تصویر وارونه نشان داده شد، بنابراین همه چیزی که امروز اصول دوربین آنالوگ را متفاوت می سازد، آینه و فیلم است که برای ثبت و حفظ تصویر ایجاد شده توسط نور مورد استفاده قرار می گیرد.

اعتقاد بر این است که اصول عکس به طور گسترده توسط هنرمندان رنسانس مانند لئوناردو، میکلانژ و دیگران مورد استفاده قرار می گرفتند.

در اواسط قرن 16، جووانی باتیستا ، یک محقق ایتالیایی، مقاله ای درباره نحوه استفاده از تاریک خانه در کمک به فرآیند آسان تر نوشت. او تصویر مردم بیرون از تاریک خانه را بر روی بوم داخل آن تصویر کرد سپس تصویر را کنار کشید و سعی کرد آن را کپی کند.

این روش کاملا شبیه آن است که در طراحی روتوروسکوپی در صنعت انیمیشن در اوایل قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفت روند استفاده از تاریک خانه در آن زمان ها بسیار عجیب و ترسناک به نظر می رسید و جووانی باتیستا بعد از اینکه دستگیر شد و به اتهام جادوگری تحت تعقیب قرار گرفت، مجبور به کنار گذاشتن این ایده شد.

با وجود اینکه تنها تعداد کمی از هنرمندان دوره رنسانس قبول کرده اند که از تاریک خانه به عنوان یک کمک در نقاشی استفاده کنند، این باور وجود دارد که بسیاری از آن ها این کار را انجام دادند.

دلیل عدم پذیرش آزادانه آن، ترس از متهم شدن یا عدم تمایل به اعتراف به چیزی است که بسیاری از هنرمندان آن را تقلب می نامند.

امروزه ما می توانیم بگوییم که تاریک خانه یک نمونه اولیه از دوربین عکاسی مدرن بود با اینکه امروزه به نظر بیهوده می رسد، بسیاری از مردم هنوز هم آن را جالب می دانند و از آن برای دلایل هنری و یا صرفا برای سرگرمی استفاده می کنند. برای نصب فیلم و ثبت دائمی یک تصویر پیشرفت منطقی بود.

عکاسی یا فَرتورنِگاری یا فُتوگِرافی (به انگلیسی : Photography) در لغت به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است و همچنین به عمل و شغل عکاس نیز گفته می‌شود. این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی خوانده می‌شود که ترکیبی از دو کلمهٔ یونانی فتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است.بنابراین، فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است.

عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر؛ که در دو مرحله انجام می‌شود: نخست، به‌دست‌آوردن تصویر به وسیلهٔ دوربین و ثبت آن روی نگاتیو (فیلم) یا گیرنده تصویر الکترونیکی و دوم، ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی و پایدارکردن آن. در این فرایند، دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو یا گیرنده تصویر ، باعث می‌شود الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور تأثیرگذارد و باعث ثبت تصاویر گردد.